ห้องแชทห้องนั้น (End)
" มิว ..." เสียงแผ่วเบาหายไปในลำคอ ใบหน้าหล่อเหลายกเย้ยตวัดตาปลายมองตามร่างบางที่กำลังเดินถอยหลังกระแทรกประตู มิวย่างเท้าสุขุมช้าๆเปิดยิ้มเรียงฟันขาวทุกซี่จนประจบกับร่างชิดผนัง แขนแกร่งวางกักรรอบตัวจับปลายคางมนเชิ่ดขึ้นแลบลิ้นเลียปากตัวเองก่อนซุกหน้าเข้าซอกคอหอมสูดกลิ่นกายอ่อนผสมน้ำหอมเข้าเต็มปอดจนเกิดเสียงส่วนมือกลับรวบแขนสองข้างขึ้นเหนือหัวบีบรัดจนร่างบางร้อง โดนัทพยามสะบัดแขนออกจากการรัดกุมแต่ทว่ายิ่งดิ้นข้อมือแรงบีบคั้นยิ่งทวีคูณร่างกายที่สูงเท่ากันแต่แรงที่มีกลับแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง มิวถอยหน้าออกจากซอกคอแล้วขยับหน้าชิดจนปลายจมูกชนกันทั้งยังแลบลิ้นเลียริมฝีปากแดงฉ่ำก่อนเอ่ยปากพูดต่อ " ถ้ามึงเลือกกูแต่แรกทุกคนคงไม่เดือดร้อน " " มึงทำแบบนี้ทำไม " " กูรักมึงไง ! กูเฝ้ามองมึงมากี่ปี !! คอยดูแลเอาใจใส่มึงจนกระทั่งไอ้เหี้ยทะเลเข้ามาเข้ามาแย่งมึงไปจากกู !!!" " ถ้ามึงรักกูคงไม่ทำร้ายกูแบบนี้ " " อ้าวเหรอวะ ? ฮ่าๆๆ " เสียงหัวเราะดังกังวานจนอีกฝ่ายสั่นกลัว แววตากับน้ำเสียงที่มิวใช้กับผมไม่ต่า